شهره شهر

كمنـــــــــد ســر زلف تو گرفتار شـدم
شهــــره شهر به هر كوچه و بازار شدم
گــــــر بـــــــرانـــــــى ز درم از در ديگـر آيم
گــر برون راندى‏ام از خانه ز ديوار شدم
مستى علم و عمل رخت ببست از سر من
تـــا كـــه از ساغر لبريز تو هشيار شدم
پيش مــــــن هيچ به از لذّت بيمارى نيست
تـــا ز بيمــــــارى چشمان تو بيمار شدم
نشــــود بــــــر ســـر كـــــوى تو بيابم راهى
از دم پيــــــر در اين راه مــــددكار شدم
دامـــــن از آنچــــه كــــه انباشتــه‏ام برچيدم
تا كـــه خجلت زده در خدمت خمّار شدم